Bir mayıs akşamı güneşin kızıllığı sarmış dört bir yanımı yürüyorum.Yürüyorum sanki yürümekten yorulunca veya yol bitince karşıma sen çıkacakmışsın gibi. Yolun etrafında uzunlu kısalı ağaçlar var, kimisinin dalı kırılmış kimisinin meyveleri ve yaprakları saçılmış dört bir yana buna rağmen rüzgarın dansına eşlik ediyor her biri.
Dallarını kıran,meyvelerini ve yapraklarını döken rüzgarın dansına...
Yol uzadıkça uzuyor sanki hiç bitmeyecekmiş gibi aslında bitmesini de istemiyorum çünkü attığım her adımda sen geliyorsun aklıma. Adını fısıldıyorum yanımdaki taşa zaten adını fısıldayabildiğim bir taşlar var bir de kuşlar şu koskoca dünyada.
Her şey yolunda gitmiyor artık çünkü sen her şey yolunda giderken gittin. Sen gittikten sonra yolunda giden ne varsa yoldan çıkardım, gitmeyip bende kalsınlar diye...
'' Artık hiçbir şey yolunda gitmiyor çünkü yolunda giden her şey gidiyor benden.''
MUTLAKADAM
NOT : İlk yazım olduğundan dolayı saçmalamış olabilirim,yazım hatalarım da olabilir,özeleştirimi yapmam gerekirse yazıda biraz kopukluk var ama yaza yaza gelişeceğimi umut ediyorum .Okuduğunuz için teşekkür ederim saygılarımla.