Evde oturup boş boş televizyon izlemekten, boş boş Faceebok'ta Twitter'da gezinmekten sıkıldım; kulaklığımı da yanıma alıp dışarıya çıktım biraz dolaşıp kafamı dağıtmak ve zihnimi dinlendirmek amacındaydım.Oturduğum evin bulunduğu kattan asansör ile aşağı inmem asansörü yukarı çağırmam ile kırk saniyeden uzun sürüyorudu.Asansörü çağırdım asansöre bindim ve aşağıya indim, saat akşam ezanının okunmasına yakındı.Kızıla çalan havayı içime çektim ve kulaklığımı taktım; mp3 çalarımda ''Tom Odell - Another Love'' adlı şarkısı çalıyordu.Müzik eşliğinde mahallemden dışarı doğru yürümeye başladım.Mahallenin yakınlarında ki bir parkın yanından geçerken dört,beş çocuğun toplandığını gördüm; oyun oynuyorlardı.Birden zihnim geçmişe döndü; kendi çocukluğuma.Bende arkadaşlarımla toplanıp oyun oynardım,o zamanlar tek eğlencemiz buydu.
Ben bunları düşünürken okunmaya başlayan akşam ezanı ve ezan sesine karışan çocuğunu eve çağırmak için balkondan bağıran bir annenin sesi düşüncelerimi böldü.Annesinin sesini duyan çocuk arkadaşlarına oyundan çıkması gerektiğini söyledi ve telefonunu cebine koyup yola koyuldu.Diğer çocuklarda akşam ezanı ile birlikte eve gitmeleri gerektiğini anladılar ve onlarda telefonlarını ceplerine koyarak dağıldılar.
Çocukların kalktığı ,parkın içindeki, banka doğru yürüdüm ve banka oturdum, düşündüm acaba yaptıkları doğru muydu yani telefondan oyun oynamaları.Benim zamanımda oyunlar böyle oynanmazdı iki ağacı kale yapar oynardık, topumuz olmadığı zamanlarda boş plastik şişeleri, çam kozalaklarını top yapar oynardık; bunun için bana göre yaptıkları yanlıştı ama onlara göre doğruydu belki de.Bunları düşünürken bir sonuca vardım: Zaman neyin doğru neyin yanlış olduğunu değiştiriyordu ve eylemlerin nasıl yapıldığını...
''Eylemlerin yapılışı zamanla değişir,sevme eyleminin değişmesi gibi''
MUTLAKADAM